Buiten knalt het vuurwerk al en met iedere tik op het toetsenbord knalt er weer een zwarte letter op het scherm. De Culturista is klaar om te gaan speechen voor een groep mensen. Gewapend met een zak vol goede voornemens staan ze klaar om het nieuwe jaar in te duiken. Pak je verrekijker en blik met mij terug op het jaar waarin ik begon met het delen van mijn culturele belevenissen.
We hebben ons verbaasd en verwonderd. We hebben ontdekt en veroverd. We zagen kunst in de kleinste hoeken, in verre oorden of plekken waar je niet lang naar hoeft te zoeken.
En terwijl de oliebollen in het vet liggen, kijkt vluchtelinge Zohre misschien wel uit het raam van het huis van theatermaakster Marjolijn van Heemstra en denkt ze terug aan haar plek op de planken. Daar waar ze haar verhaal vertelde aan het publiek. Waar ze dromen heeft die uit zullen komen.
En op datzelfde podium zagen we protesten, grootse bewegingen en verzet. De podia in de theaters, of op grote terreinen in tenten met een massaal publiek. We vlogen naar het Paradijs van de Lage Landen en sliepen in zweterige tentjes. We raakten verdwaald in de beste muziek. Van artiesten die je altijd al live had willen meemaken tot kunstenaars die het podium zagen als hun speelterrein.
Onze zoektocht ging verder en we ontdekten nieuw succes en talentvolle makers. We werden overladen door nieuwe muziek die onze schatkamers nog verder opvulde.
We stonden met onze laarzen in het eigen weiland en ontdekten de films van eigen bodem. We betraden donkere ruimtes, verscholen ons in de rode stoelen en keken naar een groot scherm met fantastische beelden. Over een gestoorde dominee of over een Zeeuwse boer die naar Italië fietst.
Er zijn belevenissen waar ik nooit over schreef. Zoals het herbeleven van de Disneyfilm waar ik vroeger altijd naar keek: The Lion King. Ditmaal als musical, met herkenbare nummers en een prachtig decor. Of een terrein vol theater, met vrolijke mensen en een draaimolen in het midden, die alle uitbundigheid bij elkaar brengt: theaterfestival De Parade.
We zijn bang geweest, uitbundig, hebben ons mee laten slepen of op ons hoofd gekrabd. We hebben diep adem gehaald en gedanst.
Ga met mij mee, verder op reis. De trein blijft niet voor eeuwig op hetzelfde perron staan. Stap in en wees snel, want voor je het weet vertrekt ‘ie. Ga mee naar het jaar ’18 van de eenentwintigste eeuw. We zijn er nog niet, nog lang niet. Het is nooit af en je bent nooit klaar met ontdekken.
Maak je dromen waar. Doe wat je altijd al wilde. Laat alles maar achter en beleef andere werelden, nieuwe schatten of bijzondere ervaringen. Het nieuwe jaar wordt reusachtig.
Ik ben er klaar voor. Jij ook? Dankjewel dat ik niet alleen hoef te reizen, dankjewel dat ik mijn belevenissen met jullie mag delen.
Tot in 2018!