Stiekeme scènes in de Alkmaarse duisternis

Terwijl het licht langzaam dooft

en de schemerlampen aanknippen,

worden in de Alkmaarse straten

nog wat laatste stappen gezet.

Weekend. Vrij.

Ondertussen zitten we binnen verscholen.

Huizen met verwarming, rook, een kaars.

We graven in gedachten.

Spelen een potje woordschaak, kijken tv voor wat vermaak.

In de hoek van de kamer speelt Rose langzame bluesdeuntjes op haar gitaar.

Michiel probeerde wat kunst te maken, maar heeft ook een kater.

Nu ligt hij op de bank te slapen.

Er wordt ruzie gemaakt, gegeten en gemediteerd.

Gezongen, een nieuwe taal geleerd en gediscussieerd.

Gesport, geknuffeld en geknutseld.

Afgewassen en geprutst.

Gekookt en stiekem gekust.

Proost op het weekend.

We voeren gesprekken, loeren naar buiten of naar binnen.

De gordijnen soms nog open, om te zien wie er voorbijlopen.

gordijnen

Dat terwijl eenzame vrije geesten door steeds legere straten dolen.

Duisternis in Alkmaar. De avond valt.

Langzaam ontstaan stiekeme taferelen.

Achter de ramen

in een oranje verlichte stad.

Huizen vol verhalen.

Straten stromen leeg.

Die ene verlaten steeg, die eerst nog een shortcut was,

is nu alleen nog maar een straatje achteraf.

We zijn vrij. Kunnen doen wat we willen.

In gezelschap of eenzaam.

We duiken in bed, samen of alleen.

Zoeken groepen met vrienden of vreemden.

Experimenteren, rellen, dansen, sjansen en gaan vreemd.

We zwalken over het Waagplein,

gaan het hoekje om bij de Platte Stenenbrug,

observeren, kijken en gaan ondergronds.

Schreeuwen om muziek, fluisteren in oren,

klappen in ons handen en boeren binnensmonds.

Roepen dat we elkaar niet kunnen horen,

terwijl een drumsolo losgaat in een krappe kroeg

en even verderop een harde technobeat klinkt alsof de buurman staat te boren.

 licht in bomen

Verhalen voor het oprapen.

Buiten of thuis in deze stad.

Als je al even ronddwaalt door de Alkmaarse straten

zie je talloze stiekeme scènes

in het holst van de nacht.

Geef een reactie