“Deze gin die gaat erin, voor elke zin die ik ontbeer. Ik heb geen waarheid om te preken, geen geluk dat ik wil faken…”. Wende Snijders opent haar voorstelling Mens en staat een paar nummers stil, in het midden van het podium. Het bouwt zich steeds meer op en verveelt geen moment. Al snel klinken er harde, elektronische beats. Van de Franse chansons naar rauwe muziek met duistere sferen: Wende geeft zich bloot en verrast. Soms is ze kwetsbaar, soms woedend.

Sinds maart dit jaar is Mens te zien in de theaters en in januari 2018 is de albumrelease met nummers uit de voorstelling. 

De voorstelling

“Hoe ben je mens? Te midden van allemaal mensen?“, deze vraag stelt Wende in haar voorstelling. Het gaat over leven, dood en veel daartussenin: over geluk, angst, liefde en terreur. Het decor is prachtig: visuals worden op de achtergrond geprojecteerd en versterken de sfeer in de muziek. Aan haar zijde staan twee mannen achter grote tafels met elektronica, gitaren, trommels en synthesizers waarmee ze snoeiharde elektrobeats en opzwepende soundscapes kunnen produceren.

Wende zingt net als in haar vorige album in het Engels, maar daarnaast ook in het Nederlands, waardoor de teksten goed binnenkomen. Het zijn sterke teksten, geschreven door Dimitri Verhulst, Typhoon en Arnon Grunberg. Maar ook Joost Zwagerman heeft voor zijn dood Wende gevraagd muziek te maken op een tekst: Bang geweest. In Mens laat ze dit horen. In een videoreeks, gemaakt door Edwin Vermeulen, vertelt Wende: “Op een dag deed ik de krant open en toen zag ik dat hij zelfmoord had gepleegd. Toen dacht ik: ik ben iets vergeten. Ik zocht terug in mijn mail en zag toen dat hij had gevraagd of ik muziek op zijn tekst wilde maken. Dat heb ik toen gedaan.”

Ik word de muziek in gezogen, soms geconfronteerd met harde muziek in een (voor mij soms iets te) duistere wereld, zoals bij het nummer Hoe lang nog. Maar deprimerend is Mens in zijn geheel helemaal niet. Veel nummers, zoals Buenos Aires, knallen de pan uit. De Franse chansons, waar Wende ooit bekend mee werd , komen ook dit keer weer in de voorstelling terug. Maar dan op een keiharde manier. Het ene moment schreeuwt ze bij Au Suivant, gecovered van Jaques Brel, door de microfoon. Het andere moment kruipt ze achter de piano midden op het podium en kun je gelukkig weer even ademhalen tijdens intiemere nummers. Het honderd jaar oude lied Mens durf te leven van Dirk Witte past perfect in de voorstelling en ook  is een mooi nummer. Haar laatste nummer Heb ik dat nodig is geweldig: ze barst van de energie en is niet te stoppen.

Het applaus is geweest, de voorstelling lijkt afgelopen. Toch komt Wende nog een keer het podium op met een speciale toegift. Een liefdesverklaring voor Amsterdam, opgedragen aan burgemeester Eberhard van der Laan die in oktober overleed aan de gevolgen van kanker. Een mooi gebaar, waarna nog een stevig applaus volgt.

Het album

Op 17, 18 en 19 januari 2018 heeft Wende nog een clubtour in Den Haag, Breda en Deventer met de release van het gelijknamige album. In deze video vertelt ze wat meer over het maken van de plaat: