Het is 2015, midden in de vluchtelingencrisis. De deurbel gaat. Daar staat Zohre Norouzi, een vluchteling uit Afghanistan. Ze heeft die avond op het zoontje van theatermaakster Marjolijn van Heemstra gepast. “Mag ik misschien blijven slapen?”

Wat doe je dan?  Zij is een vriendelijke oppas, jij voelt dat je daarmee iemand helpt die dat hard nodig heeft. En dan wil ze blijven slapen. Nee, geen ruimte voor. Het is ongemakkelijk. Dat kan niet.

“Ja. Kom maar binnen.” Een begin van een vriendschap, moeilijke situaties en uiteindelijk een theatervoorstelling: ‘Zohre, een Afghaans-Nederlandse soap’. De première was zaterdag 22 april in Theater aan het Spui in Den Haag.

Vanaf het dak waar ze op zitten vertellen Marjolijn en Zohre over de tijd die daarop volgde. Over integratie, de zoektocht binnen de wirwar aan regelingen en instanties in Nederland, over frustratie en over verlangens.

Integratie en frustratie

Marjolijn doet er alles aan om Zohre te helpen. Ze wil een baan voor haar regelen bij De Broodzaak, maar na een vragenlijst ingevuld te hebben is dat lang niet zo eenvoudig. Het is een humoristische scène die later plaatsmaakt voor boosheid. Want hoe moet je in hemelsnaam als nieuwkomer die de taal niet spreekt zélf uitzoeken hoe het treinsysteem werkt, hoe je verzekeringen moet regelen en hoe je belastingen betaalt? Marjolijn lijkt er geen eind aan te weten, vraagt zich zelfs af wat vluchtelingen doen met het overheidsgeld dat ze krijgen voor bijscholing.

Soraya

Maar naast de frustratie wordt er ook gelachen en is er weer rust. De voorstelling wordt verweven met de enige soap in Afghanistan waar Zohre iedere dag naar keek: ‘The Secrets of This House’. Totdat de serie abrupt van de buis werd gehaald, achtergelaten met een open einde. Een einde waarin het hoofdpersonage Soraya de woorden: ‘Ik wil…’ uitspreekt.

Al gauw beseft Marjolijn dat het beste dat ze voor Zohre kan doen, iets is wat ze zelf ook goed kan: een einde geven aan het verhaal van Soraya dat nooit is afgemaakt. Net als het verhaal van Zohre in Nederland.

‘Zohre, een Afghaans-Nederlandse soap’ is een prachtige theatervoorstelling die je zeker moet bekijken. Het doet beseffen wat er allemaal bij het inburgeren komt kijken. Een bijzonder en persoonlijk verhaal van iemand die, net als vele anderen, zich thuis moet gaan voelen in een vreemd land.

Voordat de voorstelling begon was er nog even tijd om vragen te stellen. Marjolijn van Heemstra en Zohre Norouzi vertellen over (het maken van) de voorstelling:

De voorstelling ‘Zohre, een Afghaans-Nederlandse soap’ is nog in verschillende theaters te zien. De speellijst vind je hier.